ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ကေတာ့ အရည္အခ်င္းကိုျပတာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္တဲ့ဝန္ရွိသလို မႏုိင္တဲ့ဝန္ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အဘိုးဆိုသလို မဆုိႏိုင္တာေတြရွိတယ္

ဓာတ္ပုံ−ေဂ်ေမာင္ေမာင္(အမရပူရ)
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ အထင္ကရေနရာတစ္ခုျဖစ္ေသာ ကန္ေတာ္ႀကီး ကရဝိက္ဥယ်ာဥ္ကမၻာအတြင္း၌ ဇာတ္သဘင္၏အေငြ႕အသက္ကို ေပးႏိုင္ရန္ ဝါးထရံမ်ားျဖင့္ ဇာတ္​႐ံုတစ္ခုတည္ေဆာက္ထားသည္။ ဇာတ္မင္းသားႀကီး ေရႊမန္း (ဦး)တင္ေမာင္၏ေျမးျဖစ္ခဲ့ၿပီး မိုးရာသီ ဇာတ္သဘင္ေဖ်ာ္ေျဖမႈမ်ားကို အဆုိပါဇာတ္႐ံု၌ အပတ္စဥ္ျပဳလုပ္ရန္ လုပ္ေဆာင္ေနသူ တင္ေမာင္ဆန္းမင္းဝင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

ရန္ကုန္လိုေဖ်ာ္ေျဖေရးအစီအစဥ္ ေတြ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ရွိေနတဲ့ေနရာမွာ ဇာတ္သဘင္တင္ဆက္မႈကို အ ပတ္စဥ္လုပ္တာက ဘယ္လိုစိန္ ေခၚမႈေတြရွိမလဲ။

စိန္ေခၚမႈေတာ့မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒါကို မူတည္ၿပီး ဇာတ္သဘင္ဒီလိုကလို႔ ရတယ္ဆိုတဲ့ အတုိင္းအတာတစ္ ခုကိုျပသတာပါ။ ေနရာေပးမယ္ ဆုိရင္ အဲဒီေနရာကိုရေအာင္အသံုး ခ်တတ္တယ္ဆိုတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို တင္ျပတာပါ။ အမ်ိဳးသားကဇာတ္ ႐ံုမွမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ကခ်င္ရင္ ခံ့ခံ့ညားညားေနရာေတြ မွာ ကလို႔ရတဲ့အသိနဲ႔ေဖာ္ျပတာ ပါ။ဇာတ္႐ံုကို ဝါးေတြ၊ ႏွီးေတြကိုပဲ သံုးၿပီးလုပ္ျဖစ္တာကေကာ ဘာ ေၾကာင့္လဲ။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ ရြက္ထည္ ႐ံုေတြရွိပါတယ္။ ရြက္ထည္႐ံုရဲ႕ System က ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အတြက္ဆို ဆပ္ကပ္႐ံုေတြပါ။ ဆပ္ကပ္႐ံုက သူတုိ႔အတြက္ အထင္ႀကီးစရာမရွိေလာက္ဘူး ထင္ပါတယ္။ သူတုိ႔က ဒါမ်ိဳးေတြ ရဲ႕ ႏွစ္ဆ၊ သံုးဆေလာက္ျမင္ဖူး ၿပီးသားဆုိေတာ့ ဒီလိုဟာက သူတုိ႔ မျမင္ဖူးတဲ့ဟာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံမွာလည္း ဒီ System နဲ႔ ဒီလို လုပ္လုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ အတုိင္း အတာေလးကိုျပသတာပါ။

မုိးရာသီအပတ္စဥ္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အစီအစဥ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ ျဖစ္ခဲ့တာကေကာ ဘာေၾကာင့္ပါ လဲ။

တစ္ႏွစ္ ၁၂ လမွာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔က သံုးလမကဘူး။ မိုးတြင္းဆို နားတယ္။ အဲဒီသံုးလအတြင္းမွာ ထိုင္ေနရမယ့္အတူတူ ေနရာ ေကာင္းေကာင္းမွာ အလုပ္ေကာင္း ေကာင္းလုပ္မယ္ဆုိရင္ ပိုထိ ေရာက္တယ္ဆုိၿပီး ေနရာေကာင္း ေကာင္းေရြးျဖစ္တယ္။ အႏုပညာ ရွင္ေတြက မိုးတြင္းနားတယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အိမ္ကိုျပန္ၾကတယ္။ အဲဒီ ေတာ့ သဘင္အသက္ခုနစ္ရက္ဆုိ ေတာ့ ခုနစ္ရက္အတြင္းေပ်ာက္ သြားမွာလည္းစိုးတယ္။ ဒီမွာက ရီဟာဇယ္ပံုစံလည္းျဖစ္သလို ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈကိုလည္း အပတ္တိုင္းျဖစ္ေအာင္ ဇာတ္အဖြဲ႕ ေတြရဲ႕စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ေရာ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပး ျဖစ္တာပါ။

ဇာတ္သဘင္ကို ပရိသတ္စိတ္ဝင္ စားမႈျမင့္တက္လာဖို႔ ဘယ္အပိုင္း ေတြကို တုိးတက္ေအာင္လုပ္ရ မယ္ထင္လဲ။

အဓိကက လူငယ္ေတြစိတ္ ဝင္စားေအာင္လုပ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါ တယ္။ လူငယ္ေတြက ေနာက္ပိုင္း ဇာတ္ထုပ္ေတြကို စိတ္မဝင္စား ဘူးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာလူမ်ိဳး မွန္ရင္ ျမန္မာအသိုင္းအဝိုင္းကို ခ်စ္ၾကတာပဲေလ။  အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တင္ဆက္မႈက ဘာေတြဆြဲေဆာင္ႏုိင္မလဲ၊ ဘာ ေတြမက္ေဆ့ခ်္ေပးႏုိင္မလဲ။ ႐ုပ္ ရွင္တစ္ကားေတာင္ပ်င္းလာရင္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီလို မ်ိဳးပဲ Traditional နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူတုိ႔လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်က္စိက်ႏုိင္မလဲ။ တစ္နာရီစာရွိ တဲ့ဇာတ္လမ္းဇာတ္ထုပ္ကို နာရီ ဝက္စာနဲ႔တင္ျပတဲ့အခါ သူတုိ႔ရဲ႕ ၾကည့္အားပိုေလးနက္မယ္။ အဲဒါ မွလည္း တိုးတက္မယ္လို႔ယံုၾကည္ တယ္။

ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ေတာ္ႀကီးေတြ ကို ဇာတ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မက ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ အဲဒီလို ဇာတ္ေတာ္ႀကီးေတြကို ဘယ္လိုပံုစံ ဆန္းသစ္ၿပီးတင္ဆက္ေပးျဖစ္လဲ။

ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ေတာ္ေတြ ကို ေအာ္ပရာအေနနဲ႔ျပန္ေျပာင္း ျဖစ္တယ္။ ေအာ္ပရာအေနနဲ႔ျပန္ ေျပာင္းတဲ့အခါ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္ ပံုစံမ်ားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္က ေတာ့ အရည္အခ်င္းကိုျပတာ။ ငိုခ်င္းဆုိရတယ္။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ႏုိင္တဲ့ဝန္ရွိသလုိ မႏုိင္တဲ့ ဝန္ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အဘိုးဆုိ သလို မဆိုႏိုင္တာေတြရွိတယ္။ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ထုပ္အေပၚ မူတည္ၿပီး ဆုိသင့္တာကိုဆိုေပး တယ္။

ဇာတ္သဘင္ေဖ်ာ္ေျဖမႈအစီအစဥ္ ေတြမွာ ေခတ္ရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈအရ စတိတ္႐ႈိးအတြက္အခ်ိန္ေပးၿပီး လုပ္ရတာက ဘယ္လိုအက်ိဳး သက္ေရာက္မႈေတြရွိလဲ။

ကြၽန္ေတာ့္အေတြးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ည ၉ နာရီကေန မနက္အထိကရတဲ့ System သမား။ အဲဒီလို System တစ္ခု ျပည့္ဖို႔ဆို လူဝင္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵ လည္းပါတာေပါ့။ အဲဒီအတြက္ စတိတ္႐ိႈးဆုိၿပီး ေခတ္အႀကိဳက္ လုပ္ခ်လုိက္တယ္။ အခ်ိန္ကိုဆြဲ လိုက္တဲ့သေဘာပါ။ ဇာတ္ၾကည့္တဲ့လူေတြက စတိတ္႐ိႈးပါလို႔ ေကာင္းသြားတယ္ဆုိတဲ့အသံ ေတာ့မထြက္ပါဘူး။ ဇာတ္ကိုဇာတ္လိုၾကည့္တတ္တဲ့သူေတြအတြက္ ကေတာ့ စတိတ္႐ိႈးပါလည္း အလကားပါပဲ။ ဒါက အားလပ္ခ်ိန္ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ မညည္းညဴေအာင္ လုပ္ရတဲ့တင္ဆက္မႈတစ္ခုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလိုခံယူ ထားတယ္။

ဇာတ္အဖြဲ႕ေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဆုသတ္သတ္မွတ္မွတ္ေပးတာမ်ိဳး မရွိေပမယ့္ ေရႊမန္းသဘင္အဖြဲ႕ကို အေမရိကန္အေျခစိုက္ နယူး ေယာက္အကႏွင့္ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ ဆက္မႈမွာ (Bessies Award)လ်ာ ထားျခင္းခံရတာက ျမန္မာ့ဇာတ္ သဘင္ေလာကအတြက္ အားျဖစ္ ေစခဲ့လား။

ပိုၿပီးအားတက္မိပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္း Certificate ေတြ အမ်ားႀကီးလည္းရခဲ့ပါတယ္။ ဒီ ဆုကလည္း သူတုိ႔ဆီမွာဆို ေအာ္ စကာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာက ဆုိ၊ က၊ ေရး၊ တီး ေတာ့လုပ္ တယ္။ ဆုိ၊ က၊ ေရး၊ တီးမွာ ၿပိဳင္ တဲ့သူတခ်ိဳ႕ကလည္း ဆုိ၊ က၊ ေရး၊ တီးမွာပဲ က်င္လည္ ဖစ္ခဲ့တာဆုိ ေတာ့ သားေလးကိုေကာ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြေပးဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိလား။

လက္ဆင့္ကမ္းေပးခ်င္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူႀကီးလာလုိ႔ ဒါ ကို ဘယ္ေလာက္စိတ္ဝင္စားလဲ။ အဲဒါကိုမူတည္ၿပီး သင္ၾကားေပး မွာပါ။ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ျဖစ္ကိုျဖစ္ ရမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုဆုိရင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘာင္က်ဥ္းသြားမွာေၾကာက္ပါ တယ္။ ငါတုိ႔မ်ိဳးဆက္ရွိတယ္။ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆုိၿပီး အေတြးဝင္သြားရင္ ႀကိဳးစားခ်င္ စိတ္ရွိဦးေတာ့ စိတ္မပါရင္ အလုပ္လုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။

ဇာတ္သဘင္ေလာကနဲ႔ပတ္သက္ ၿပီး ဘာေတြထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ေျပာ ခ်င္ေသးလဲ။

ဒီပြဲေလးကို ကြၽန္ေတာ့္အ တြက္ပဲဆုိရင္ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ပဲ အလုပ္လုပ္လုိ႔ရမွာ။ က်န္တဲ့လူ ေတြအတြက္ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးလုပ္ ေပးတာပါ။ ျမႇင့္တင္ေရးတစ္ခုလ႔ို ပဲ ယူဆပါတယ္။ တစ္ေယာက္ တည္း ဝန္နဲ႔၊ အားနဲ႔ေတာ့ တြန္းလို႔ မရဘူး။ အားလံုးညီညီၫြတ္ၫြတ္ နဲ႔တြန္းမွ ေရြ႕ႏုိင္သလို သဘင္က လူေတြအားလံုး ညီညီၫြတ္ၫြတ္ နဲ႔ တြန္းေစခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္တာမိုလုိ႔ဆုိတဲ့အတုိင္းအတာ မရွိဘဲ ဒါငါတုိ႔အတြက္လမ္းျပပဲ။ အဲဒီလမ္းျပကလည္း တစ္ခ်ိန္က် ရင္ သူ႔ခရီးနဲ႔သူ ဆံုးသြားမွာပါ။ အားလံုးလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔လုပ္ထား တဲ့အတြက္ ဒါကိုဝင္ၿပီး ညီညီညာ ညာလုပ္ေပးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါ တယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Posted via Blogaway